Life in Vegas - Some things never change

2011 Juni 05 Frank Op de Woerd

Het is weer warm in Vegas, nog niet zo warm als dat het zal zijn over een maandje, maar de korte broek is alweer uit de kast. Het parkeerterrein van het Rio staat weer bomvol en ook de valet service is weer eens niet beschikbaar omdat het te druk is. De Naked Fish is weer fantastisch, de radiostations zenden weer continu dezelfde liedjes uit en net als vorig jaar kan je geen t.v. aanzetten zonder een cheesy reclame van een advocaat te treffen die bij hoog en laag beweert dat de rest slecht is, en hij goed.

Maar hoe vertrouwd alles ook aanvoelt, toch voelt er ook een heleboel anders. Ik loop verdwaald door de Amazon Room opzoek naar Nederlanders en Vlamingen, maar doe niets met de informatie. We zijn dit jaar niet hier voor live-reporting, de vorm die we voorgaande jaren kozen kon niet dit jaar. In plaats van vier man, zijn we dit jaar maar met zijn tweeën waardoor we nooit alle events kunnen coveren. Ik lees alle kritiek, maar kan er niet veel mee. Ik probeer zo hard mogelijk te werken om mooie verhalen te kunnen vertellen maar kan niet alles in de gaten houden. En als je niet alles in de gaten kan houden, kan je net zo goed helemaal je ogen dicht houden tot een speler op het punt staat om een unieke prestatie neer te zetten.

Dezelfde slechte reclames...

Toen Lex het $25.000 Heads-Up event speelde waren we erbij met updates via twitter, talloze SoundBites en een uitgebreid artikel. Toen hij de laatste drie tafels van het grootste omaha 8-or-better toernooi ooit haalde stonden we naast hem en toen Jake Cody zijn tegenstanders in iedere hand, en iedere straat, outplayde waren we erbij. En als Rob Hollink volgende week zijn tweede bracelet komt ophalen, en als Marcel Lüske of bijvoorbeeld Bjorn Verbakel diep gaat in een event zijn wij ook bij weer in het Rio.

Ik loop rond, links en rechts tafels, het gekletter van chips die geriffeld worden vult de leegte van de immense zaal op. Hoewel ik weer trouw mijn oranje shirtje aan heb, met achterop de tekst 'Nederlands? Spreek me aan!', kan ik zonder gestoord te worden de zaal doorkruizen. Het is nog rustig wat Nederlanders en Vlamingen betreft, te rustig naar mijn smaak. Het is nog vroeg in de series, veel spelers komen pas later. De belasting perikelen in Nederland zullen veel spelers tegenhouden vol te gaan knallen, hopenlijk pikken ze later nog wel wat eventjes mee.

Ik ben blij weer in Vegas te zijn, het voelt vertrouwd. Overal waar ik kom, kom ik bekenden tegen. In de supermarkt loop ik Kirsty Arnett tegen het lijf, Lynn Gilmartin kom ik tegen in een tepanyaki tent. In het Rio begroet ik om de twintig meter een speler of mediafiguur. Die laatste groep is weer druk in de weer, ze sjokken van zaal naar zaal opzoek naar updates. Hun camera bungelt om hun nek, ze trekken een klein sprintje om op tijd bij de actie te zijn. Ondertussen loop ik heel relaxt door, geen zorg in de wereld eigenlijk.

Toen we onlangs aan het eten waren met een Amerikaanse vriend van ons (Dave Behr, bekend van de SoundBites van Black Friday en over de Ivey situatie) vroegen we hem naar wat hij het meeste miste van het pokerverslaggeven. Hij werkte vroeger voor PokerNews.com maar werkt tegenwoordig gewoon op een kantoor, aan het nieuwe initiatief Rise Poker. "De lange dagen" antwoorden hij. Remko en ik konden een lach niet onderdrukken, was hij nou serieus? Behr miste het doorhalen, de vriendschappen die je opbouwt en versterkt als je samen met andere media, de spelers en toernooistaff tot diep in de nacht bezig bent met een toernooi.

In de auto terug naar het Rio dacht ik er nog eens over na. Ook ik mis de lange dagen, ook ik mis het bikkelen om de railers thuis zoveel en zo snel mogelijk de updates te brengen. Het is allemaal anders dit jaar, en ik moet me nog comfortabel gaan voelen in mijn nieuwe rol. Maar als er een Nederlander of Vlaming diep komt ben ik er weer bij, ik kan niet wachten om iedere hand te beschrijven en interviews te doen met mensen die net duizenden dollars hebben gewonnen! Alles veranderd, maar mijn gevoel blijft hangen bij wat we vorig jaar deden...

Deel:

Comments

klaaf 2011-06-08 16:31

Scriptdude schreef
Ik zag het wel een beetje aankomen Frank. Ik zei vorige week nog tegen je baas dat het veel zwaarder is om minder lange dagen te maken - dan wanneer je van 10AM tot 2AM aan het buffelen bent. Vegas is een slopende stad als je moet gaan zoeken naar je content. Bij het live reporten had je de content de hele dag recht voor je neus.

De kritiek moet je gelijk naast je neer leggen. Niet negeren natuurlijk, maar ook niet laten knagen.

Uit ervaring weet ik dat jij maar 1 ding voor ogen hebt: het beste uit Vegas brengen voor je trouwe lezers. Ik weet ook hoe jij jezelf compleet kan wegcijferen om dat doel te bereiken, dus laat je alsjeblieft niet ontmoedigen, want dan wordt een moeilijke WSOP vrijwel ondraaglijk.

Het Pokernews publiek is door jullie verwend de laatste jaren. Als ik aan jullie denk, dan schiet "razende reporters" door mijn hoofd; altijd lange dagen, altijd op zoek naar die scoop. Als je dan ineens niet kunt brengen wat je graag zou willen brengen, dan kun je wachten op teleurgestelde reacties.

Bij deze een hart onder de riem.

Do that Voodoo that you do so well.

Let me be the first to second this post.
N1 sir.
[user73427] 2011-06-08 15:52

Iemand anders zei het al: Ik heb ook niet het gevoel dat het belangrijkste pokertoernooi aan de gang is. De livereporting is uiteraard een arbeidsintensieve bedoeling, maar ik heb het idee dat ik toch alles mis nu.
Jammer, maar helaas.
Happy_Freaked 2011-06-08 04:47

Thanks voor de support Dimitri, het is lastig maar we slaan ons er wel doorheen. Mensen moeten gewoon niet denken dat we Live Reporting gaan doen, het is een andere aanpak met andere keuzes. We zijn met twee man en doen er alles aan leuke content te brengen.