Sportshoe Diaries - Repetitief Vegas

Ruim drie weken terug kon ik niet wachten om naar Las Vegas te gaan. Caesars Entertainment durfde het aan om de World Series of Poker zonder mijn aanwezigheid te laten beginnen en echt blij was ik daar niet mee. Ik had het gevoel dat ik van alles mistte, dat ik niet op de juiste plek op de aardbol was. Misschien kwam het ook wel door het uiterst teleurstellende EK maar ik wilde niets liever dan in Vegas zijn.

Samen met mijn vriendinnetje vloog ik begin juli, via Philadelphia, dan ook naar Vegas. Ik kon een week relaxen en feesten voordat het Main Event begon en deed dit dan ook naar hartelust. Een van de eerste avonden gingen we meteen met een groep uit naar Tryst en de volgende dag stond Rehab op het programma. Na het uitgaan werden we afgezet bij Cosmopolitan terwijl we in het Aria verbleven. Gelukkig liggen die twee hotels vlak naast elkaar dus dat moest niet een al te groot probleem zijn. Een uur later hadden we nog de ingang niet gevonden en ik herinner me flarden van een personeelsingang waar ze het niet op prijs stelden dat we langs kwamen.

Gekkigheid dus allemaal met een gezellige groep Nederlanders. Ik heb weer met machinegeweren geschoten, ben weer naar de Hoover Dam gereden en lekker gegeten bij restaurants waar ik de kaart van uit mijn hoofd ken inmiddels. Het was weer als vanouds!

Toen het Main Event aanbrak was het echter gedaan met de fun. Iedere dag om half 11 's ochtends op en pas rond 2 uur 's nachts kon ik er weer in. We hadden niet alleen een startdag minder dit jaar, we hadden ook een dag minder om het toernooi tot een goed einde te brengen. En dus speelden we iedere dag vijf levels van 2 uur met een dinnerbreak van 90 minuten. Buffelen dus maar ook dit was weer als vanouds. Samen met Remko rende ik door de Brasilia, Amazon en Pavillion zalen heen op zoek naar Nederlanders en Vlamingen.

Uiteindelijk werd het Niels van Alphen die ik me ga herinneren over enkele jaren. In 2008 (mijn eerste jaar) waren het Geert Jans en Yde van Deutekom, in 2009 ging Noah Boeken diep, in 2010 kwam Michiel Sijpkens heel diep en vorig jaar volgde ik Ruben Visser tot aan dag zeven. Dit jaar dus Niels van Alphen en Marcel Lüske natuurlijk, die moet ik ook niet vergeten.

De dagen begonnen op een gegeven moment allemaal op elkaar te lijken moet ik zeggen. Het was nog steeds spannend en leuk maar wel repetitief. En dat ging niet alleen op voor de dagen, ook voor de jaren dat ik in Vegas was voor de WSOP. Ieder jaar is het weer een feest, maar het is wel altijd hetzelfde. Vegas blijft een stad vol gekkigheid, dingen die je nergens anders ziet maar het is wel altijd hetzelfde. Ieder jaar weer dezelfde bimbo's aan de rail, altijd weer de overdreven reagerende Amerikanen die het uitschreeuwen bij iedere bad beat. Ieder jaar geef ik weer een fortuin uit aan feestjes en activiteiten die eigenlijk ver buiten mijn bankroll liggen. Altijd hetzelfde, maar wel ieder jaar weer even tof.

Nee, ik ben nog niet klaar met Las Vegas en hoop volgend jaar weer terug te mogen komen. Ik ben klaar om weer dagen achter elkaar te werken, heb nu alweer zin in de zwembadfeestjes en avonden uit. Ik ga alvast sparen denk ik, kan ik volgend jaar eventueel op eigen kosten de volledige periode!